KALEMİN UCUNA DÖKÜLENLER
Her şey önce bir hayalle başladı. İlk başta anne babamın hayaliydim. Dünyaya geldim. Sonra kendim hayal kurmayı keşfettim ve kendime hayallerimden bir dünya yarattım...
08/03/2016
Bir yandan da 8 Mart 2016'da hala kadının toplumdaki yerini, fırsat eşitsizliğini, kadın cinayetlerini konuşuyor olmaktan ve kadınlar günü kutluyor olmaktan ötürü karın bölgemde bir öfke ve hazımsızlık hissediyorum. Öfkem yıkıcı bir öfke değil. Anlayamamamın, idrak edememenin yaratmış olduğu bir öfke. Bu yüzyılda bir yandan birlik bilincinden bahsederken, bir yandan hala kadının toplumdaki yerini erkeklerin belirlemesini ve kadın erkek eşitliğinin tartışılmasını anlayamamanın yaratmış olduğu bir öfke. Aradığım cevap aklımı doyuracak entellektüel bir bilgi değil. Hissetmem lazım. Ne oldu da kadın atalarım kendi gücünden korktu ve ondan vazgeçti? Bu korkunun sebebi bir tek "bilgeliklerinden" ötürü ortaçağda yakılmış olmaları mı? Yoksa bu sadece buzdağının görünen kısmı mı? Sorumun cevabı ne olursa olsun, bildiğim bir şey var ki artık erkekleri suçlamayı bırakıp kurban rolünden çıkmamız gerektiği. Bunu uzun süredir yapıyoruz ve nasıl savaş barışı getirmiyorsa, artık biliyoruz ki erkeklere karşı nefret söylemleri de kadına gücünü geri vermiyor.
Kadına yönelik artan şiddetin bize anlatmaya çalıştığı bir şey var. Bize anlatılanı anlamadığımız, dersimizi almadığımız sürece bu şiddet çoğalarak artmaya devam edecek. Gün; kendimizi sevme, kendimize değer verme ve dişi bilgeliğimizi yeniden kabul etme zamanı.
Peki, bunu nasıl yapabiliriz?
Kendi içimize dönerek ve kendimize sorarak:
Gücümü, bilgeliğimi kabul edersem ne olur?
Bizim kendi içimize döndüğümüz bu süreçte erkeklerin desteğine de ihtiyacımız var. Annenize, kız kardeşinize ve kızınıza nasıl davranıyorsanız diğer kadınlara da öyle davranmanın ötesinde lütfen kendinize nasıl davranılmasını istiyorsanız karşı cinse de öyle davranın.
Dünya Emekçi Kadınlar günümüz kutlu olsun.
Sevgiyle,
Pınar Kobaş Sıçrar
Karışık Duygular İçerisindeyim
Karışık duygular içersindeyim. 8 Mart 1857'de Amerika'da daha iyi şartlarda çalışmak için grev yapan ve çalıştıkları fabrikada kilitli oldukları için yanarak ölen (öldürülen) 129 kadına saygı duruşu olan "Dünya Emekçi Kadınlar Günü"nü önemsiyorum.Bir yandan da 8 Mart 2016'da hala kadının toplumdaki yerini, fırsat eşitsizliğini, kadın cinayetlerini konuşuyor olmaktan ve kadınlar günü kutluyor olmaktan ötürü karın bölgemde bir öfke ve hazımsızlık hissediyorum. Öfkem yıkıcı bir öfke değil. Anlayamamamın, idrak edememenin yaratmış olduğu bir öfke. Bu yüzyılda bir yandan birlik bilincinden bahsederken, bir yandan hala kadının toplumdaki yerini erkeklerin belirlemesini ve kadın erkek eşitliğinin tartışılmasını anlayamamanın yaratmış olduğu bir öfke. Aradığım cevap aklımı doyuracak entellektüel bir bilgi değil. Hissetmem lazım. Ne oldu da kadın atalarım kendi gücünden korktu ve ondan vazgeçti? Bu korkunun sebebi bir tek "bilgeliklerinden" ötürü ortaçağda yakılmış olmaları mı? Yoksa bu sadece buzdağının görünen kısmı mı? Sorumun cevabı ne olursa olsun, bildiğim bir şey var ki artık erkekleri suçlamayı bırakıp kurban rolünden çıkmamız gerektiği. Bunu uzun süredir yapıyoruz ve nasıl savaş barışı getirmiyorsa, artık biliyoruz ki erkeklere karşı nefret söylemleri de kadına gücünü geri vermiyor.
Kadına yönelik artan şiddetin bize anlatmaya çalıştığı bir şey var. Bize anlatılanı anlamadığımız, dersimizi almadığımız sürece bu şiddet çoğalarak artmaya devam edecek. Gün; kendimizi sevme, kendimize değer verme ve dişi bilgeliğimizi yeniden kabul etme zamanı.
Peki, bunu nasıl yapabiliriz?
Kendi içimize dönerek ve kendimize sorarak:
Gücümü, bilgeliğimi kabul edersem ne olur?
Bizim kendi içimize döndüğümüz bu süreçte erkeklerin desteğine de ihtiyacımız var. Annenize, kız kardeşinize ve kızınıza nasıl davranıyorsanız diğer kadınlara da öyle davranmanın ötesinde lütfen kendinize nasıl davranılmasını istiyorsanız karşı cinse de öyle davranın.
Dünya Emekçi Kadınlar günümüz kutlu olsun.
Sevgiyle,
Pınar Kobaş Sıçrar
- 8 Yaşındaki Çocuğunuza Dikkat İlacı Verirken İki Kere Düşünün!
- Çağımızın Sorunu: "Her an ulaşılabilir olmak"
- Başlamak İçin Neye İhtiyacın Var?
- Şimdi Değilse Ne Zaman?
- Hoşgörü temelli bir toplumda yaşamak için iş yerlerinde neler yapabiliriz?
- Hoşgörü temelli bir toplumda yaşamak için neler yapabiliriz? - 2. Bölüm
- Hoşgörü temelli bir toplumda yaşamak için neler yapabiliriz? - 1. Bölüm
- Sevginin Çözemeyeceği Hiçbir Sorun Yoktur
- Babama...
- Olmamız gereken şeyi olduğumuz gibi kalarak olamayız.
- Hayatı hiç geç yakaladığınızı düşündüğünüz oldu mu?
- Lütfen İnternette Okuduğunuz Bilgilerle Kendinize Tanı Koymayın!..
- Biz Nerede Hata Yapıyoruz?
- Size Bir Özür Borcumuz Var Çocuklar
- Ozon Tabakasının Delinmesini Dikerek Önleyemez miyiz?
+90 545 729 55 90
