KALEMİN UCUNA DÖKÜLENLER
Her şey önce bir hayalle başladı. İlk başta anne babamın hayaliydim. Dünyaya geldim. Sonra kendim hayal kurmayı keşfettim ve kendime hayallerimden bir dünya yarattım...Olmamız gereken şeyi olduğumuz gibi kalarak olamayız.
Danışanlarım ve yakınlarım kelimeleri kullanma konusundaki hassasiyetimi bilirler. Kelimelerin sihrine ve bu sihri kullanma şeklimizle kendi dünyamızı yarattığımıza inanırım ben. Bu yüzden bu sözü küçük bir dokunuşla "olmamız gereken şey" yerine "olmayı istediğimiz şey" olarak değiştirmek istiyorum.
Hayatım boyunca ailem, toplum, eğitim sistemi ve iş hayatı tarafından bana dayatılan zorunlulukları ve gereklilikleri yerine getirmekte hep zorlandım. Sonuç olarak çoğunu da yapamadım zaten. Yapmayı kanırta kanırta becerebildiklerimlede aramda hiçbir zaman bir gönül bağı olmadığı için bir süre sonra kendimi zorlamaktan vazgeçtim. Çünkü gördüm ki kendime bu kadar eziyet etmemin tek sebebi varlığımın başkaları tarafından onaylanma ihtiyacıymış.
Bu benim için önemli bir farkındalıktı. Ama değişmem için tek başına yeterli değildi. Bir süre sonra yapmayı canı gönülden istediğim şeylerde harikalar yarattığımı gördüm. Bu kendime olan güvenimi arttırdı. Aynı dönemlerde "benim hayatım" diye adlandırdığım deneyimlerin büyük bir bölümünün kendi seçimlerimden oluştuğunu fark ettim. Evet, bana dayatılan bir takım şeyler vardı ama bu dayatmayı kabul edip sırf onay almak için kendimi zorlamak benim tercihimdi. İnsanlar, toplum, sistem üzerimizde bir baskı oluşturabilir ama buna nasıl tepki verdiğimiz bizim kendi tercihimizdir. Ya da bazen savaş ya da ekonomik kriz gibi bizim kontrolümüz dışında bir şeyler olur. Bunlar karşısında verdiğimiz tepkiler de yine bizim kendi tercihimizdir.
Şimdi yeniden Max De Pree'nin sözüne gelecek olursak, olmayı gerektiğiniz şeyi olamıyorsanız lütfen kendinize sorun:
Olmayı gerektiğimi düşündüğüm şeyi gerçekten olmak istiyor muyum?
Eğer olmak istiyorsam bunun sebepleri neler?
Üzerimde hiçbir baskı hissetmeden kendimi olmayı istediğim şekilde gerçekleştirirsem ne olur? (Özellikle bu soruyu cevaplandırırken duygularınıza, düşüncelerinize ve bedeninizin verdiği tepkiye dikkat edin. Bunları bir yere not edin. Bunlar size kendinizle ilgili bilgiler verecekler.)
Harekete geçmek için neyi bekliyorum?
Hangi adımları atmakta zorlanıyorum?
Zorlandığım adımları nasıl daha küçük parçalara bölebilirim?
Bu süreçte bana kimler yardımcı olabilir?
Siz de olmanız gerektiğini düşündüğünüz ve olmayı istediğiniz kişi arasında sıkışıp kaldıysanız size destek olabilirim. Bana 0545 729 55 90 numaralı telefondan ya da iletisim@pinarkobas.com e-posta adresinden ulaşabilirsiniz.
Sevgiyle,
Pınar Kobaş Sıçrar
- 8 Yaşındaki Çocuğunuza Dikkat İlacı Verirken İki Kere Düşünün!
- Çağımızın Sorunu: "Her an ulaşılabilir olmak"
- Başlamak İçin Neye İhtiyacın Var?
- Şimdi Değilse Ne Zaman?
- Hoşgörü temelli bir toplumda yaşamak için iş yerlerinde neler yapabiliriz?
- Hoşgörü temelli bir toplumda yaşamak için neler yapabiliriz? - 2. Bölüm
- Hoşgörü temelli bir toplumda yaşamak için neler yapabiliriz? - 1. Bölüm
- Sevginin Çözemeyeceği Hiçbir Sorun Yoktur
- Babama...
- Olmamız gereken şeyi olduğumuz gibi kalarak olamayız.
- Hayatı hiç geç yakaladığınızı düşündüğünüz oldu mu?
- Lütfen İnternette Okuduğunuz Bilgilerle Kendinize Tanı Koymayın!..
- Biz Nerede Hata Yapıyoruz?
- Size Bir Özür Borcumuz Var Çocuklar
- Ozon Tabakasının Delinmesini Dikerek Önleyemez miyiz?